οταν το αγχοσ εμφανιζεται απροσκλητο.
Έχετε ακούσει ποτέ το τραγούδι «Anxiety» των Sleepy Hallow και Doechii; Έχει γίνει τόσο διάσημο επειδή είναι αληθινό. Αυτός ο στίχος — «Το άγχος μου, με καταβάλλει» — εκφράζει αυτό που πολλοί νιώθουν αλλά σπάνια το λένε δυνατά. Το άγχος δεν μοιάζει πάντα με κρίση πανικού. Μερικές φορές, είναι απλώς αυτό το συνεχές, χαμηλό βουητό στο βάθος. Ένα σφιγμένο στήθος. Ένα ανήσυχο μυαλό. Σαν να ανοίγουν εκατό καρτέλες στο κεφάλι μας — και καμία να μη βοηθάει πραγματικά.
Το άγχος δεν είναι απλώς κρίσεις πανικού. Μερικές φορές είναι πολύ πιο ήσυχο και πιο δύσκολο να εντοπιστεί:
- Υπερβολική σκέψη για κάθε μικρό πράγμα.
- Επανάληψη συζητήσεων, στο μυαλό, που έχουν γίνει.
- Δυσκολία συγκέντρωσης ακόμα και όταν το θέλουμε.
- Νιώθουμε νευρικότητα χωρίς να ξέρουμε γιατί.
- Συνεχής ανησυχία ότι κάτι κακό έρχεται.
Και μετά έρχεται η αυτοκατηγορία: «Γιατί είμαι έτσι;»
Σας ακούγεται οικείο;
Ο εγκέφαλός σας δεν είναι εναντίον σας. Αντιθέτως, προσπαθεί να σας προστατεύσει — ακόμη κι όταν ο «κίνδυνος» δεν είναι πραγματικός.
Έχει μάθει να περιμένει το χειρότερο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνετε κολλημένοι σε αυτόν τον κύκλο.
Ο εγκέφαλός σας έχει μάθει να σας προστατεύει. Όταν αντιληφθεί μια απειλή, ενεργοποιεί το σύστημα μάχης ή φυγής. Ξεκινά η ταχυπαλμία, η ένταση στους μύες και η υπερευαισθησία.
Στον σημερινό κόσμο, όμως, τι θεωρείται «επικίνδυνο»;
Τα emails. Η κοινωνική πίεση. Το οικονομικό άγχος. Οι αξιολογήσεις απόδοσης. Ο εγκέφαλός σας εξακολουθεί να αντιδρά σαν να κινδυνεύει η ζωή σας. Και όταν αυτό το σύστημα συναγερμού ενεργοποιείται πολύ συχνά ή πολύ έντονα, αυτό είναι άγχος.
Αν το άγχος επηρεάζει τη δουλειά, τον ύπνο ή τις σχέσεις σας, ίσως η θεραπεία είναι το επόμενο βήμα.
Όχι επειδή είστε αδύναμοι, αλλά επειδή είστε άνθρωποι και προσπαθείτε να ζήσετε με ένα μυαλό που μερικές φορές τρέχει πολύ γρήγορα για το καλό του. Και το καταλαβαίνω. Το να προσπαθείτε να ξεπεράσετε τα προβλήματά σας δεν είναι εύκολο. Αλλά ούτε και το να το αντιμετωπίσετε μόνοι σας.